چهارشنبه ۱ تیر ۱۳۹۰
امروز برای مدتی نامشخص از یکی از شبکه‌های اجتماعی به نام فرندفید (FriendFeed) رفتم. شبکه‌ای که در سطح وب فارسی و در بین اعضای آن به «فرفر» مشهور شده است. جایی که از دیدگاه من به دلیل محیط ساده و جذاب آن بسیار جالب‌تر از شبکه‌های دیگری چون فیس‌بوک، مای‌اسپیس و ... است.
زمانی که اولین شبکه‌های اجتماعی در وب پدیدار شدند، به دلیل محیط جذاب، ایده‌ها و امکاناتی که در اختیار کاربران می‌گذاشتند، رشد و توسعه آن‌ها قابل پیش‌بینی بود. اکنون نام فیس‌بوک یک نام شناخته‌شده در سطح وب و بین کاربران اینترنت از سراسر جهان است. رشد چنین شبکه‌هایی هم به کاربران آن‌ها و هم به امکانات و ویژگی‌های خودشان بستگی دارد. چون کاربران هستند که یک محیط را پویا می‌سازند و در عین حال امکانات شبکه اجتماعی باعث می‌شود که حضور و فعالیت کاربران ادامه داشته باشد. به عبارت دیگر تولید محتوا در چنین شبکه‌هایی به هر دو گروه بستگی دارد. یعنی هم کاربران و هم صاحبان آن شبکه.
به عنوان نمونه همین فرندفید مثال خوبی است. جایی که شما می‌توانید در قالب فید یا همان خوراک هر چیزی را که دوست دارید بفرستید و به اشتراک بگذارید. متن ساده، عکس و تصویر، ویدیو، فایل صوتی و ترکیبی از همه این‌ها. از وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های دیگر مطلب بفرستید. فید وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های مورد علاقه خود را قرار دهید. همچنین می‌توانید با دوستان خود و دیگران بحث و گفتگو کنید. گروه و اتاق بسازید. مثلاً گروهی مخصوص خود و دوستانتان. به صورت خصوصی و مستقیم با دوستانتان در ارتباط باشید و خلاصه در یک کلام فرندفید جایی برای با هم بودن است. یک محیط ساده و دوست‌داشتنی با امکانات خوب.
جالب است که گرایش ایرانیان به فرندفید یا همان فرفر خودمان بسیار است. بیشترین کاربران فعال این شبکه را هم کاربران ایرانی و ترکیه‌ای هستند (به نسبت جمعیت خودشان). البته فرندفید هم از زبان هر دو گروه پشتیبانی می‌کند. یعنی هم فارسی و هم ترکی استانبولی (Turkish). این همان نکته‌ای است که در بالاتر به آن اشاره کردم. یعنی رابطه دو طرفه و متقابل بین شبکه و کاربران.
روند تولید محتوا در شبکه‌های اجتماعی به گونه‌ای در حال رشد و پیشرفت است که بعضی‌ها آن‌ها را رقیب وبلاگ‌ها و سرویس‌های وبلاگ‌نویسی می‌دانند و بر این باورند که محتوای تولیدی در این شبکه‌ها و گرایش به آن‌ها در آینده از وبلاگ‌ها بیشتر خواهد بود و سرویس‌های وبلاگ‌نویسی باید هر چه زودتر امکاناتی را در نظر بگیرند که توان رقابت با شبکه‌های اجتماعی را داشته باشند.
اما در زندگی واقعی هم ما به این شبکه‌ها وابسته شده‌ایم. حالا در ایران و بین ایرانیان که بیشتر جنبه سرگرمی دارد. اما در کشورهای غربی این شبکه‌ها جنبه‌های تجاری و کاری هم پیدا کرده‌اند. اعتیاد به این شبکه‌ها بسیار زیاد و در مواردی شدید است. به گونه‌ای که در مقوله اعتیاد اینترنتی باید آن‌ها را تخصصی بررسی کرد.
در کل باید بگویم که این شبکه‌ها یک فرصت برای افزایش آگاهی و ارتباط بین انسان‌ها است. در محیط‌هایی مانند فیس‌بوک می‌توانید به راحتی با مردمانی از سراسر جهان در ارتباط باشید. دوستان همفکر و هم‌عقیده پیدا کنید و وقت خود را با این دوستان صرف کارهای لذت‌بخش و مفید کنید. اما نکته مهم این است که تعادل در میزان فعالیت در این شبکه‌ها فراموش نشود. چون در صورت اعتیاد و وابستگی بیش از حد، وضع به گونه‌ای می‌شود که از کار و زندگی واقعی خود می‌افتید! حتی افراط در زندگی مجازی باعث توهم و خیالبافی شدید خواهد شد و شما را از دنیای واقعی دور خواهد ساخت. هر چیزی خوب است، اما به اندازه خودش.
امروز برای مدتی نامشخص از یکی از شبکه‌های اجتماعی به نام فرندفید (FriendFeed) رفتم. شبکه‌ای که در سطح وب فارسی و در بین اعضای آن به «فرفر» مشهور شده است. جایی که از دیدگاه من به دلیل محیط ساده و جذاب آن بسیار جالب‌تر از شبکه‌های دیگری چون فیس‌بوک، مای‌اسپیس و ... است.
زمانی که اولین شبکه‌های اجتماعی در وب پدیدار شدند، به دلیل محیط جذاب، ایده‌ها و امکاناتی که در اختیار کاربران می‌گذاشتند، رشد و توسعه آن‌ها قابل پیش‌بینی بود. اکنون نام فیس‌بوک یک نام شناخته‌شده در سطح وب و بین کاربران اینترنت از سراسر جهان است. رشد چنین شبکه‌هایی هم به کاربران آن‌ها و هم به امکانات و ویژگی‌های خودشان بستگی دارد. چون کاربران هستند که یک محیط را پویا می‌سازند و در عین حال امکانات شبکه اجتماعی باعث می‌شود که حضور و فعالیت کاربران ادامه داشته باشد. به عبارت دیگر تولید محتوا در چنین شبکه‌هایی به هر دو گروه بستگی دارد. یعنی هم کاربران و هم صاحبان آن شبکه.
به عنوان نمونه همین فرندفید مثال خوبی است. جایی که شما می‌توانید در قالب فید یا همان خوراک هر چیزی را که دوست دارید بفرستید و به اشتراک بگذارید. متن ساده، عکس و تصویر، ویدیو، فایل صوتی و ترکیبی از همه این‌ها. از وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های دیگر مطلب بفرستید. فید وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های مورد علاقه خود را قرار دهید. همچنین می‌توانید با دوستان خود و دیگران بحث و گفتگو کنید. گروه و اتاق بسازید. مثلاً گروهی مخصوص خود و دوستانتان. به صورت خصوصی و مستقیم با دوستانتان در ارتباط باشید و خلاصه در یک کلام فرندفید جایی برای با هم بودن است. یک محیط ساده و دوست‌داشتنی با امکانات خوب.
جالب است که گرایش ایرانیان به فرندفید یا همان فرفر خودمان بسیار است. بیشترین کاربران فعال این شبکه را هم کاربران ایرانی و ترکیه‌ای هستند (به نسبت جمعیت خودشان). البته فرندفید هم از زبان هر دو گروه پشتیبانی می‌کند. یعنی هم فارسی و هم ترکی استانبولی (Turkish). این همان نکته‌ای است که در بالاتر به آن اشاره کردم. یعنی رابطه دو طرفه و متقابل بین شبکه و کاربران.
روند تولید محتوا در شبکه‌های اجتماعی به گونه‌ای در حال رشد و پیشرفت است که بعضی‌ها آن‌ها را رقیب وبلاگ‌ها و سرویس‌های وبلاگ‌نویسی می‌دانند و بر این باورند که محتوای تولیدی در این شبکه‌ها و گرایش به آن‌ها در آینده از وبلاگ‌ها بیشتر خواهد بود و سرویس‌های وبلاگ‌نویسی باید هر چه زودتر امکاناتی را در نظر بگیرند که توان رقابت با شبکه‌های اجتماعی را داشته باشند.
اما در زندگی واقعی هم ما به این شبکه‌ها وابسته شده‌ایم. حالا در ایران و بین ایرانیان که بیشتر جنبه سرگرمی دارد. اما در کشورهای غربی این شبکه‌ها جنبه‌های تجاری و کاری هم پیدا کرده‌اند. اعتیاد به این شبکه‌ها بسیار زیاد و در مواردی شدید است. به گونه‌ای که در مقوله اعتیاد اینترنتی باید آن‌ها را تخصصی بررسی کرد.
در کل باید بگویم که این شبکه‌ها یک فرصت برای افزایش آگاهی و ارتباط بین انسان‌ها است. در محیط‌هایی مانند فیس‌بوک می‌توانید به راحتی با مردمانی از سراسر جهان در ارتباط باشید. دوستان همفکر و هم‌عقیده پیدا کنید و وقت خود را با این دوستان صرف کارهای لذت‌بخش و مفید کنید. اما نکته مهم این است که تعادل در میزان فعالیت در این شبکه‌ها فراموش نشود. چون در صورت اعتیاد و وابستگی بیش از حد، وضع به گونه‌ای می‌شود که از کار و زندگی واقعی خود می‌افتید! حتی افراط در زندگی مجازی باعث توهم و خیالبافی شدید خواهد شد و شما را از دنیای واقعی دور خواهد ساخت. هر چیزی خوب است، اما به اندازه خودش.
پستها
0 نظرات:
ارسال یک نظر