یکشنبه ۸ خرداد ۱۳۹۰
بعضی از کاربران ایرانی از منابع مختلف مشغول ترجمه و برگردان نوشته‌ها از زبان‌های گوناگون به زبان فارسی هستند. این ترجمه‌ها را هم بدون آنکه در جایی ثبت و ذخیره کنند، به شبکه‌های اجتماعی و شبکه‌های اشتراک‌گذاری محتوا (لینکدانی‌ها) می‌فرستند. این کار سبب شده است که متأسفانه بعضی از وب‌سایت‌ها و حتی خبرگزاری‌ها به راحتی آب خوردن این ترجمه‌ها را برداشته و به نام خود منتشر کنند! بارها و بارها این کار دیده شده است و هیچ پاسخی هم در کار نیست. خبرگزاری محترم ترجیح می‌دهد که یک ترجمه خوب را به نام خود سند بزند تا اینکه بگوید از کجا پیدا کرده است.
راه حل چیست؟ راه حل خاصی برای این کار نادرست وجود ندارد. ولی بهترین کار استفاده از وبلاگ به عنوان یک ابزار برای نگهداری ترجمه‌ها است. می‌توانید ترجمه‌های خود را به همراه ذکر نام و آدرس پیوند (لینک) منبع اصلی در وبلاگ قرار دهید. آن‌ها را به شیوه‌های دلخواه خود دسته‌بندی کنید (مثلاً موضوعی یا برحسب منبع) و ترجمه قرارگرفته در وبلاگ را به شبکه‌های مختلف اجتماعی و لینکدانی‌ها بفرستید. این کار چهار ویژگی خوب دارد:
یک- شناخته شدن مترجم و اینکه کار متعلق به شخص شما است.
دو- حتی در صورت کپی‌کاری و نشر ترجمه شما بدون ذکر نامی از شما، منبع و سرچشمه کار مشخص است. چون وبلاگ شما مشخص می‌کند که این کار شما است.
سه- هر شخصی سبک و روش خاص خودش را ترجمه دارد. به همین دلیل گردآوری و بایگانی‌نمودن ترجمه‌ها در یک وبلاگ، با گذشت زمان کار شما را نشان می‌دهد. یعنی شاید بتوان گفت که کار شما از نوع ترجمه‌ها مشخص می‌شود.
چهار- وبلاگ حکم امضا و مهر شما را دارد. می‌توانید به سبک وب‌سایت‌ها و خبرگزاری‌ها یک یا دو بار در متن ترجمه شده نام وبلاگ یا نام خودتان را بنویسید. البته این کار باید به گونه‌ای باشد که به نوشته برگردان‌شده آسیب نرساند و یا توی ذوق خوانندگان نزند. مثلاً ذکر نام وبلاگ یا ترجمه‌گر یک بار در ابتدای متن و یک بار در پایان متن کافیست.
اما چیز دیگری که در این نوشته مد نظرم است. استفاده از وبلاگ به عنوان یک بایگانی و آرشیو برای نظرات و دیدگاه‌هایی (comment) است که هر روز در وب‌سایت‌ها، وبلاگ‌ها و شبکه‌های مختلف می‌نویسم. گاهی اوقات نظری نوشته‌ایم که دوست داریم به آن نظر در جایی دیگر ارجاع دهیم. به دلیل حجم زیاد نظرات و دیدگاه‌های نوشته شده در این طرف و آن طرف، قطعاً جستجو و پیداکردن نظرات دشوار و زمانبر می‌شود. بهترین راه حل در اینجا باز هم استفاده از وبلاگ برای بایگانی است.
در این روش می‌توانید یک تصویر (screenshot) تهیه کرده، آدرس لینک نظر، آدرس جایی که در آن نظر نوشته‌اید و متن نظر و دیدگاه خود را در قالب یک «پست/نوشته وبلاگ» قرار دهید. سپس آن‌ها را به شیوه دلخواه برچسب‌گذاری و دسته‌بندی کنید. مثلاً برحسب نام جایی که نظر خود را در آنجا نوشته‌اید.
چون این وبلاگ بایگانی شخصی خود شما است. به راحتی و به سادگی می‌توانید به نظرات و دیدگاه‌های خود دسترسی داشته باشید و هر زمان که لازم شد به آن‌ها ارجاع دهید. البته خود این روش احتیاج به صرف زمان مناسب و کافی دارد. ولی اگر نظرات و دیدگاه‌هایتان برایتان مهم است و احساس می‌کنید که در آینده ارجاع‌دادن به آن‌ها لازم می‌شود، حتماً این کار را انجام دهید.
پستها
وداع
-
نیمی از سی سال فعالیتها و مطالعات ایرانپژوهیام صرف مبارزه و مقابله با
فریب و بهرهکشیهای سیاسی از تودههایی شد که زیر پرچم تاریخ و باستانشناسی،
قربانی...
۱۰ ماه قبل
2 نظرات:
قشنگ بود. ممنون
مطلب جالبی بود. خیلی از دوستانم را تشویق به نوشتن می کنم و حتی اگر خواننده هم نداشته باشند تشویق می کنم که نظرتان را بنویسید، بهتر است. مطلب شما به این نگرش کمک می کند.
ارسال یک نظر